[os] Smoke pheromone minhwan
[os] Smoke pheromone minhwan (AU) (omegaverse)
By yellowpiglet
"มาร์..มาร์คัส ช่วยผม.."
เหมือนฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดลงไปแล้ว ทั้งคู่โผลเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างขาวสั่นระริกเต็มไปด้วยความต้องการบดเบียดตัวเองเข้าหาร่างสูงอย่างออดอ้อน นั่นก็มากพอสำหรับเชื้อเพลิงอารมณ์ที่กำลังแผดเผาทั้งคู่
ร่างสูงจัดแจงท่าทางให้คนตัวเล็กกว่านั่งทับบนตักหันหน้าเข้าหากัน ยอดอกสีชมพูอ่อนชูชันราวกับท้าทาย และถูกดูดดุนเหมือนเป็นของโปรดปรานของคนตัวโต ส่งมืออีกข้างไปบดขยี้ยอดอกอีกข้างไม่ให้นัอยหน้ากัน ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปรับจูบจากร่างขาวนิ่มที่มีกลิ่นหอมเกินห้ามใจ ที่ตอนนี้ฟีโรโมนส่งกลิ่นคลุ้งไปทั่วห้อง ยิ่งปลุกสัญชาตญานดิบในตัว เขาพรมจูบหน้าผาก ปรางค์แก้มทั้งสอง ปลายจมูกกลมมนได้รูป จูบนั้นยิ่งหนักขึ้นเมื่อมาถึงริมฝีปากเชอร์รี่น่าหลงใหล บดจูบเคล้นคลึง สอดลิ้นเกี่ยวกระหวัดไปทั่วอย่างกับเป็นเจ้าของ ต้องปล่อยให้คนตัวขาวปรับตัวสักพักจึงจูบตอบ
"อ๊ะ อึม"
เสียงที่บ่งบอกว่าคนตัวขาวกลั้นหายใจไม่ไหวแล้ว และเมื่อพวกเขาถอดจูบ เพิ่งรู้ตัวว่าเสื้อผ้าหายไปหมดแล้ว รวมถึงของร่างสูงด้วย
"เสื้อผ้าล่ะ"
"จะไปสนทำไม ไม่รู้สึกตัวเลยสิ"
ร่างสูงเข้าไปพรมจูบอีกครั้งแต่คราวนี้ วนเวียนอยู่ที่ซอกคอขาวหอมกรุ่น ให้ตายเหอะ โคตรน่าหลงใหล
"เฮ้ เจมส์ นายอาจจะไม่รู้ตัวนะแต่ว่า..."
"...."
"นายบดสะโพกจนฉันตื่น นายต้องรับผิดชอบน่ะ"
ร่างขาวเนียนที่กำลังสมองโล่งคิดอะไรไม่ออก คล้อยตามร่างสูงง่ายๆ จูบที่กำลังดำเนินไปอย่างงดงาม
ที่กำลังเหมือนหลอกให้เหยื่อตายใจ
นิ้วเรียวยาวที่กำลังวนรอบจีบสีสวยที่ตอนนี้มีสารหล่อลื่นจากร่างกายของอีกคน ความลับของโอเมก้าหรอกเหรอ
"เฮ้ที่รัก นายเปียกหมดแล้ว"
"อึก.."
"ให้ฉันช่วยนะ"
ส่วนหน้าที่ถูกร่างสูงใช้มือรั้งรูดปนเปรอให้ ทำเอาคนขาวกระสันไปทั้งตัว เสียงครางหวานจับใจ
"อื้อ อือ อ้ะ... มาร์ มาร์คัส"
ยิ่งได้ฟังเหมือนยิ่งฮึกเหิม มือสากยิ่งเร่งมือขึ้นให้เร็วกว่าเดิม ปลายนิ้วขยี้ส่วนหัวสีชมพูกล่ำ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้กับอีกคน
"อืม อื้อ เร็วอีก เร็ว อ้ะ อ๊า!"
ร่างสูงไม่รอช้า นำน้ำรักของอีกคนมาชะโลมรอบนิ้ว ใช้นิ้ววนรอบจีบสวยก่อนที่จะสอดเข้าไปเพื่อเตรียมพร้อมให้ช่องทางรัก
เจมส์ยกยิ้ม
"นายยิ้มอะไร"
"ผมดีใจที่คุณอ่อนโยน ปกติที่เคยได้ยินพวกอัลฟ่าจะไม่ค่อยใส่ใจเท่านี้ คุณทำให้รู้ว่าผมมองอัลฟ่าผิดมาตลอด"
"ปกติก็ป่าเถื่อนกันมาก ที่นายได้ยินมาไม่ผิดหรอก แต่ฉันอ่อนโยนเพราะนายคือคนพิเศษ"
"ครับ?"
" อย่ามาแกล้งชวนคุยประวิงเวลาดีกว่า"
อีกนิ้วสอดเข้าไป ร่างขาวไม่ทันได้ตั้งตัวจึงสะดุ้ง และนิ้วที่สามเข้าไปจนมิด ร่างสูงหมุนควงนิ้วทั้งสาม นำเข้าถอนออกอยู่อย่างนั้น
"อ้ะ อ้ะ อ่า ไม่ ไม่ "
"ไม่อะไร"
"ไม่เอานิ้วแล้วครับ อยากได้ของคุณ..."
"ยั่วกันแบบนี้ก็จะไม่ทนแล้วนะ"
ร่างสูงถอดนิ้วออก จัดการกับส่วนแข็งขืนของตัวเองและสอดแท่งร้อนเข้าไปในช่องทางรัก
"อึ๊ อ้ะ อา มาร์คัส จูบ..."
ปลายลิ้นที่เกี่ยวกระวัดในช่องปากของทั้งคู่ ช่วงล่างที่เสียดสีกันในท่านั่งเข้าหากัน ความเร่าร้อนที่มอบให้แก่กันและกัน เอวสอบส่งแรงกระแทกจนอีกคนกระดอนไปตามจังหวะรัก เสียงครางรื่นหูและเสียงหายใจรุนแรงเบากว่าเสียงเนื้อกระทบกันที่ฟังดูน่าอาย แต่ในนาทีนี้ กามารมณ์กัดกินความอายจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่คนสองคนในคืนที่เร่าร้อน
"อ้ะ อา อื้อ มะ มาร์คัส เร็วหน่อย"
ทั้งคู่เร่งจังหวะรัก จนทะยานไปจุดสูงสุดแห่งห้วงอารมณ์ หยาดน้ำรักล้นช่องทางสีหวาน เสียงหอบของทั้งคู่ คนตัวเล็กส่งสายตาปรือปรอยจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่มาให้ร่างสูง เพื่อเรียกคะแนนสงสารแต่เปล่าเลย
"ไหนๆก็ต้องรับผิดชอบทั้งชีวิตแล้ว คุณคู่แท้"
"คู่แท้เหรอ?"
"ใช่ เราเป็นคู่แท้ของกันและกัน ตอนนี้นายเป็นของฉัน สัญญาว่าจะรักและดูแลอย่างดี"
"...."
"แต่ขออีกรอบเถอะ มาร์คัสน้อยไม่สงบ คุณก็เห็นนี่ ที่รัก"
---------------------------------------------------
End.
Thanks for you reading.
......
By yellowpiglet
"มาร์..มาร์คัส ช่วยผม.."
เหมือนฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดลงไปแล้ว ทั้งคู่โผลเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างขาวสั่นระริกเต็มไปด้วยความต้องการบดเบียดตัวเองเข้าหาร่างสูงอย่างออดอ้อน นั่นก็มากพอสำหรับเชื้อเพลิงอารมณ์ที่กำลังแผดเผาทั้งคู่
ร่างสูงจัดแจงท่าทางให้คนตัวเล็กกว่านั่งทับบนตักหันหน้าเข้าหากัน ยอดอกสีชมพูอ่อนชูชันราวกับท้าทาย และถูกดูดดุนเหมือนเป็นของโปรดปรานของคนตัวโต ส่งมืออีกข้างไปบดขยี้ยอดอกอีกข้างไม่ให้นัอยหน้ากัน ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปรับจูบจากร่างขาวนิ่มที่มีกลิ่นหอมเกินห้ามใจ ที่ตอนนี้ฟีโรโมนส่งกลิ่นคลุ้งไปทั่วห้อง ยิ่งปลุกสัญชาตญานดิบในตัว เขาพรมจูบหน้าผาก ปรางค์แก้มทั้งสอง ปลายจมูกกลมมนได้รูป จูบนั้นยิ่งหนักขึ้นเมื่อมาถึงริมฝีปากเชอร์รี่น่าหลงใหล บดจูบเคล้นคลึง สอดลิ้นเกี่ยวกระหวัดไปทั่วอย่างกับเป็นเจ้าของ ต้องปล่อยให้คนตัวขาวปรับตัวสักพักจึงจูบตอบ
"อ๊ะ อึม"
เสียงที่บ่งบอกว่าคนตัวขาวกลั้นหายใจไม่ไหวแล้ว และเมื่อพวกเขาถอดจูบ เพิ่งรู้ตัวว่าเสื้อผ้าหายไปหมดแล้ว รวมถึงของร่างสูงด้วย
"เสื้อผ้าล่ะ"
"จะไปสนทำไม ไม่รู้สึกตัวเลยสิ"
ร่างสูงเข้าไปพรมจูบอีกครั้งแต่คราวนี้ วนเวียนอยู่ที่ซอกคอขาวหอมกรุ่น ให้ตายเหอะ โคตรน่าหลงใหล
"เฮ้ เจมส์ นายอาจจะไม่รู้ตัวนะแต่ว่า..."
"...."
"นายบดสะโพกจนฉันตื่น นายต้องรับผิดชอบน่ะ"
ร่างขาวเนียนที่กำลังสมองโล่งคิดอะไรไม่ออก คล้อยตามร่างสูงง่ายๆ จูบที่กำลังดำเนินไปอย่างงดงาม
ที่กำลังเหมือนหลอกให้เหยื่อตายใจ
นิ้วเรียวยาวที่กำลังวนรอบจีบสีสวยที่ตอนนี้มีสารหล่อลื่นจากร่างกายของอีกคน ความลับของโอเมก้าหรอกเหรอ
"เฮ้ที่รัก นายเปียกหมดแล้ว"
"อึก.."
"ให้ฉันช่วยนะ"
ส่วนหน้าที่ถูกร่างสูงใช้มือรั้งรูดปนเปรอให้ ทำเอาคนขาวกระสันไปทั้งตัว เสียงครางหวานจับใจ
"อื้อ อือ อ้ะ... มาร์ มาร์คัส"
ยิ่งได้ฟังเหมือนยิ่งฮึกเหิม มือสากยิ่งเร่งมือขึ้นให้เร็วกว่าเดิม ปลายนิ้วขยี้ส่วนหัวสีชมพูกล่ำ ยิ่งเพิ่มความเสียวให้กับอีกคน
"อืม อื้อ เร็วอีก เร็ว อ้ะ อ๊า!"
ร่างสูงไม่รอช้า นำน้ำรักของอีกคนมาชะโลมรอบนิ้ว ใช้นิ้ววนรอบจีบสวยก่อนที่จะสอดเข้าไปเพื่อเตรียมพร้อมให้ช่องทางรัก
เจมส์ยกยิ้ม
"นายยิ้มอะไร"
"ผมดีใจที่คุณอ่อนโยน ปกติที่เคยได้ยินพวกอัลฟ่าจะไม่ค่อยใส่ใจเท่านี้ คุณทำให้รู้ว่าผมมองอัลฟ่าผิดมาตลอด"
"ปกติก็ป่าเถื่อนกันมาก ที่นายได้ยินมาไม่ผิดหรอก แต่ฉันอ่อนโยนเพราะนายคือคนพิเศษ"
"ครับ?"
" อย่ามาแกล้งชวนคุยประวิงเวลาดีกว่า"
อีกนิ้วสอดเข้าไป ร่างขาวไม่ทันได้ตั้งตัวจึงสะดุ้ง และนิ้วที่สามเข้าไปจนมิด ร่างสูงหมุนควงนิ้วทั้งสาม นำเข้าถอนออกอยู่อย่างนั้น
"อ้ะ อ้ะ อ่า ไม่ ไม่ "
"ไม่อะไร"
"ไม่เอานิ้วแล้วครับ อยากได้ของคุณ..."
"ยั่วกันแบบนี้ก็จะไม่ทนแล้วนะ"
ร่างสูงถอดนิ้วออก จัดการกับส่วนแข็งขืนของตัวเองและสอดแท่งร้อนเข้าไปในช่องทางรัก
"อึ๊ อ้ะ อา มาร์คัส จูบ..."
ปลายลิ้นที่เกี่ยวกระวัดในช่องปากของทั้งคู่ ช่วงล่างที่เสียดสีกันในท่านั่งเข้าหากัน ความเร่าร้อนที่มอบให้แก่กันและกัน เอวสอบส่งแรงกระแทกจนอีกคนกระดอนไปตามจังหวะรัก เสียงครางรื่นหูและเสียงหายใจรุนแรงเบากว่าเสียงเนื้อกระทบกันที่ฟังดูน่าอาย แต่ในนาทีนี้ กามารมณ์กัดกินความอายจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่คนสองคนในคืนที่เร่าร้อน
"อ้ะ อา อื้อ มะ มาร์คัส เร็วหน่อย"
ทั้งคู่เร่งจังหวะรัก จนทะยานไปจุดสูงสุดแห่งห้วงอารมณ์ หยาดน้ำรักล้นช่องทางสีหวาน เสียงหอบของทั้งคู่ คนตัวเล็กส่งสายตาปรือปรอยจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่มาให้ร่างสูง เพื่อเรียกคะแนนสงสารแต่เปล่าเลย
"ไหนๆก็ต้องรับผิดชอบทั้งชีวิตแล้ว คุณคู่แท้"
"คู่แท้เหรอ?"
"ใช่ เราเป็นคู่แท้ของกันและกัน ตอนนี้นายเป็นของฉัน สัญญาว่าจะรักและดูแลอย่างดี"
"...."
"แต่ขออีกรอบเถอะ มาร์คัสน้อยไม่สงบ คุณก็เห็นนี่ ที่รัก"
---------------------------------------------------
End.
Thanks for you reading.
......
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น